نواع سبک‌های مقابله‌ای در طرحواره ها
سبک های مقابله ای رفتارهایی هستند که افراد برای کمرنگ کردن درد طرحواره ها به صورت نیمه خودآگاه استفاده می کنند:
سبک اجتنابی: از هر موقعیتی که باعث فعال شدن طرحواره می‌گردد، فرار میکنند.
سبک تسلیم: طرحواره را بدون چون و چرا پذیرفته و درد آن را نیز تحمل میکنند.
سبک جبران افراطی: به صورت افراطی به مبارزه با طرحواره می‌پردازند.
سبک تسلیم چیست؟
این سبک رفتاری منجر به گسترش الگوی طرحواره در افراد میشود. تسلیم شدن معمولا ممکن است به خاطر عدم توجه به احساسات و عواطف کودک شکل بگیرد، که در بزرگسالی باعث غفلت و یا شکست عاطفی خواهد شد.
«وقتی بیمار تسلیم طرحواره میشود سعی نمیکند با آن بجنگد یا از آن اجتناب کند بلکه می پذیرد که طرحواره درست است .
وقتی با برانگیزنده های طرحواره روبه رو میشود پاسخ های هیجانی نامناسب نشان می دهد ، افرادی را برای شریک زندگی انتخاب میکنند که به احتمال زیاد با انها مانند والدین خشمگین برخورد می کنند.
هرگز دنبال درمان نمیرود چون اصولا خود رابیمار نمیداند.»
سبک جبران افراطی چیست؟
این سبک رفتاری در حقیقت نوعی مبارزه با طرحواره بوده، که ممکن است بیش از حد و یا به عبارتی افراطی باشد.
سبک جبران افراطی، باعث ایجاد رفتارهایی از جمله پرخاشگرانه و یا طلبکارانه میشود؛ که به روابط شما با دیگران آسیب می‌رساند.
به عنوان مثال کسی که باور و طرحواره اش بی عرضگی و ناتوان بودن است با جبران افراطی تبدیل به یک آدم کمالگرا می شود.
«فرد سعی میکند تا حد ممکن با دوران کودکی خود یعنی زمان شکل گیری طرحواره متفاوت باشد ،مثلا اگر در درون کودکی احساس بی ارزشی می کرده اند در بزرگسالی تلاش میکنند فردی بی عیب و نقص جلوه کنند.
جبران افراطی را می‌توان به عنوان تلاش سالمی علیه طرحواره در نظر گرفت که متاسفانه به جای بهبود به تداوم منجر میشود»
