بیش فعالی- تکانشی در بزرگسالان

علائم نوع بیش فعالی- تکانشی در بزرگسالان

علائم بیش فعالی- تکانشی ADHD می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد، اگرچه ممکن است از دوران کودکی متفاوت باشد. بزرگسالان مبتلا به این زیرگروه اغلب با تکانشگری دست و پنجه نرم می کنند و بدون توجه دقیق تصمیمات سریع می گیرند. بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب علائم خود را پنهان می کنند، بنابراین بیش فعالی ممکن است کمتر آشکار باشد و به عنوان بی قراری درونی یا نیاز دائمی به تحریک نشان داده شود.

چالش‌ها در حفظ تمرکز و تکمیل وظایف می‌تواند بر عملکرد کاری تأثیر بگذارد و منجر به مشکلاتی در تنظیمات حرفه‌ای شود. در روابط، رفتارهای تکانشی و بی قراری ممکن است به چالش های بین فردی کمک کند و در مورد ازدواج، منجر به فرسودگی همسر ADHD شود . ممکن است روال روزانه در خانه مختل شود و مسئولیت ها نادیده گرفته شوند.

علائم ADHD بیش فعالی- تکانشی در بزرگسالان عبارتند از:

• تحمل ناامیدی کم: بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است مستعد طغیان خشم و نوسانات خلقی باشند به دلیل مشکلات در مدیریت ناامیدی و واکنش تکانشی به شکست‌ها یا موانع جزئی. این می تواند بر روابط و پویایی کار تأثیر بگذارد.
• افکار مسابقه ای: ذهن ممکن است دائماً فعال باشد و افکار مسابقه ای ناشی از ADHD می تواند تمرکز روی یک کار را در یک زمان دشوار کند. علاوه بر این، افکار مسابقه ای می تواند به خواب رفتن را دشوار کند و منجر به بی خوابی ADHD شود .
• تکانشگری در روابط: بزرگسالان ممکن است با واکنش های تکانشی در تعاملات اجتماعی دست و پنجه نرم کنند، مانند قطع حرف دیگران، تصمیم گیری عجولانه بدون مشورت، یا مشکل در گوش دادن با دقت. تصمیمات تکانشی که باعث مشکلات بین فردی می شود نیز می تواند منجر به دروغ گفتن فرد مبتلا به ADHD در مورد آنچه اتفاق افتاده است شود.
• بی قراری: در بزرگسالی، بی قراری اغلب به صورت درونی یا به عنوان نیاز دائمی به فعالیت رخ می دهد. این می تواند آرامش یا درگیر شدن در کارهایی را که نیاز به توجه مداوم دارند چالش برانگیز کند.
• دشواری در سازماندهی وظایف: بزرگسالان ممکن است برای سازماندهی و اولویت بندی وظایف به کمک نیاز داشته باشند که به طور بالقوه منجر به فراموشی، مهلت های از دست رفته و فلج ADHD می شود .
• چالش‌های محل کار: تکانشگری و مشکلات حفظ توجه ممکن است بر عملکرد شغلی تأثیر بگذارد، زیرا بزرگسالان با چالش‌هایی در حفظ تمرکز، تکمیل وظایف و مدیریت مؤثر زمان مواجه هستند.
• به تعویق انداختن: افراد مبتلا به ADHD مستعد به تعویق انداختن هستند ، تمایل به به تاخیر انداختن کارها یا تصمیم گیری ها دارند، اغلب به دلیل دشواری در شروع و تداوم تلاش برای یک کار، که می تواند بر بهره وری و رضایت کلی از زندگی تأثیر بگذارد.
• رفتار پرخطر: بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی- تکانشی ADHD ممکن است بدون در نظر گرفتن کامل عواقب احتمالی، رفتارهای پرخطری مانند رانندگی بی احتیاطی یا تغییر تکانشی شغل داشته باشند.

آیا ممکن است فقط بیش فعال بود یا فقط تکانشی؟

در حالی که ممکن است فردی عمدتاً علائم بیش فعالی یا تکانشی را نشان دهد، تشخیص بیش فعالی- تکانشی ADHD مستلزم وجود هر دو این ویژگی است. در عمل بالینی، اگر فرد در درجه اول بیش فعالی و تکانشگری را بدون بی توجهی قابل توجه نشان دهد، می تواند تشخیص ADHD را با مشخص کننده «تظاهرات بیش فعال- تکانشی» دریافت کند. با این حال، تشخیص معمولاً صرفاً برای بیش فعالی یا تکانشگری بدون عناصر دسته دیگر داده نمی شود. تظاهرات ترکیبی، که شامل علائم بی توجهی و بیش فعالی- تکانشگری است، شایع ترین شکل ADHD است.

ADHD بیش فعالی- تکانشی چگونه تشخیص داده می شود؟

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) معیارهای خاصی را بیان می کند که برای تشخیص نوع بیش فعالی- تکانشگری، حداقل به وجود حداقل شش علامت مرتبط با بیش فعالی و تکانشگری نیاز است. 4 این علائم باید حداقل به مدت شش ماه در محیط های مختلف مانند خانه، مدرسه یا محل کار وجود داشته باشد.

تشخیص اغلب با ارزیابی کامل توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط، که ممکن است شامل یک روانپزشک، روانشناس، یا یک کلینیک تخصصی ADHD باشد، آغاز می شود. ارزیابی‌ها معمولاً شامل مصاحبه، مقیاس‌های رتبه‌بندی رفتار، و مرور تاریخچه رشد فرد است.

برای آماده شدن برای تشخیص، افراد یا والدین کودکانی که به دنبال ارزیابی هستند باید اطلاعات مربوطه را در مورد رفتارهای مشاهده شده جمع آوری کنند، از جمله اینکه چه زمانی شروع شده اند و چگونه بر زندگی روزمره تأثیر می گذارند. مهم است که هر گونه سابقه خانوادگی مرتبط، گزارش های آموزشی، یا ارزیابی های قبلی را به اشتراک بگذارید. در حالی که معیارهای تشخیص به طور کلی برای کودکان و بزرگسالان مشابه است، تظاهرات خاص علائم ممکن است در گروه‌های سنی متفاوت باشد و اهمیت ارزیابی‌های متناسب با سن را افزایش دهد.

فرآیند تشخیصی ADHD بیش فعال- تکانشی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بررسی تاریخچه پزشکی
• ارزیابی های روانپزشکی
• مشاهدات رفتاری
• مصاحبه های بالینی
• مقیاس های رتبه بندی رفتار     

تهیه عبدالرضافارسی abdolrezafarsi