اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی چیست
اختلال شخصیت مرزی یک بیماری روانی است که به شدت بر توانایی فرد در مدیریت احساسات خود تأثیر می گذارد. این از دست دادن کنترل عاطفی می تواند تکانشگری را افزایش دهد، بر احساس فرد نسبت به خود تأثیر بگذارد و بر روابط او با دیگران تأثیر منفی بگذارد. درمان های موثری در دسترس هستند که می توانند به افراد در مدیریت علائم اختلال شخصیت مرزی کمک کنند.
علائم و نشانه های اختلال شخصیت مرزی چیست?
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است نوسانات خلقی شدیدی را تجربه کنند و در مورد اینکه چگونه خود را می بینند احساس عدم اطمینان کنند. احساسات آنها نسبت به دیگران می تواند به سرعت تغییر کند و از نزدیکی شدید به بیزاری شدید تغییر کند. این تغییر احساسات می تواند منجر به روابط ناپایدار و درد عاطفی شود.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز تمایل دارند چیزها را در افراط ببینند، مانند همه خوب یا همه بد. منافع و ارزش های آنها می تواند به سرعت تغییر کند و ممکن است به صورت تکانشی یا بی پروا عمل کنند.
علائم یا نشانه های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تلاش برای جلوگیری از رها شدن واقعی یا درک شده، مانند فرو رفتن با سر در روابط یا پایان دادن به آنها به همان سرعت.
الگویی از روابط شدید و ناپایدار با خانواده، دوستان و عزیزان.
یک تصویر تحریف شده و ناپایدار از خود یا احساس خود.
رفتارهای تکانشی و اغلب خطرناک، مانند ولگردی و ولگردی، رابطه جنسی ناایمن، سوء مصرف مواد، رانندگی بی احتیاطی و پرخوری. با این حال، اگر این رفتارها بیشتر در زمان افزایش خلق و خو یا انرژی اتفاق بیفتد، ممکن است علائم یک اختلال خلقی باشد و نه اختلال شخصیت مرزی.
رفتار خودآزاری، مانند بریدن.
افکار تکراری رفتارها یا تهدیدهای خودکشی.
حالات شدید و بسیار متغیر، با اپیزودهایی از چند ساعت تا چند روز.
احساس مزمن پوچی.
خشم نامناسب، شدید یا مشکلات کنترل خشم.
احساس جدایی، مانند احساس بریده شدن از خود، مشاهده خود از خارج از بدن، یا احساس غیرواقعی بودن.
همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی همه این علائم را تجربه نخواهند کرد. شدت، فراوانی و مدت علائم به فرد و بیماری او بستگی دارد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نسبت به جمعیت عمومی میزان آسیب رساندن به خود و رفتار خودکشی به طور قابل توجهی بالاتری دارند.
اختلال شخصیت مرزی چیست?
علائم و نشانه های اختلال شخصیت مرزی چیست?
عوامل خطر برای اختلال شخصیت مرزی چیست?
اختلال شخصیت مرزی چگونه تشخیص داده می شود?
اختلال شخصیت مرزی چگونه درمان می شود?
چگونه می توانم برای اختلال شخصیت مرزی کمک پیدا کنم?
چگونه می توانم یک کارآزمایی بالینی برای اختلال شخصیت مرزی پیدا کنم?
از کجا می توانم درباره اختلال شخصیت مرزی بیشتر بدانم?
اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی چیست?
اختلال شخصیت مرزی یک بیماری روانی است که به شدت بر توانایی فرد در مدیریت احساسات خود تأثیر می گذارد. این از دست دادن کنترل عاطفی می تواند تکانشگری را افزایش دهد، بر احساس فرد نسبت به خود تأثیر بگذارد و بر روابط او با دیگران تأثیر منفی بگذارد. درمان های موثری در دسترس هستند که می توانند به افراد در مدیریت علائم اختلال شخصیت مرزی کمک کنند.
علائم و نشانه های اختلال شخصیت مرزی چیست?
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است نوسانات خلقی شدیدی را تجربه کنند و در مورد اینکه چگونه خود را می بینند احساس عدم اطمینان کنند. احساسات آنها نسبت به دیگران می تواند به سرعت تغییر کند و از نزدیکی شدید به بیزاری شدید تغییر کند. این تغییر احساسات می تواند منجر به روابط ناپایدار و درد عاطفی شود.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز تمایل دارند چیزها را در افراط ببینند، مانند همه خوب یا همه بد. منافع و ارزش های آنها می تواند به سرعت تغییر کند و ممکن است به صورت تکانشی یا بی پروا عمل کنند.
علائم یا نشانه های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تلاش برای جلوگیری از رها شدن واقعی یا درک شده، مانند فرو رفتن با سر در روابط یا پایان دادن به آنها به همان سرعت.
الگویی از روابط شدید و ناپایدار با خانواده، دوستان و عزیزان.
یک تصویر تحریف شده و ناپایدار از خود یا احساس خود.
رفتارهای تکانشی و اغلب خطرناک، مانند ولگردی و ولگردی، رابطه جنسی ناایمن، سوء مصرف مواد، رانندگی بی احتیاطی و پرخوری. با این حال، اگر این رفتارها بیشتر در زمان افزایش خلق و خو یا انرژی اتفاق بیفتد، ممکن است علائم یک اختلال خلقی باشد و نه اختلال شخصیت مرزی.
رفتار خودآزاری، مانند بریدن.
افکار تکراری رفتارها یا تهدیدهای خودکشی.
حالات شدید و بسیار متغیر، با اپیزودهایی از چند ساعت تا چند روز.
احساس مزمن پوچی.
خشم نامناسب، شدید یا مشکلات کنترل خشم.
احساس جدایی، مانند احساس بریده شدن از خود، مشاهده خود از خارج از بدن، یا احساس غیرواقعی بودن.
همه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی همه این علائم را تجربه نخواهند کرد. شدت، فراوانی و مدت علائم به فرد و بیماری او بستگی دارد.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نسبت به جمعیت عمومی میزان آسیب رساندن به خود و رفتار خودکشی به طور قابل توجهی بالاتری دارند.
عوامل خطر برای اختلال شخصیت مرزی چیست?
مطالعات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی، محیطی و اجتماعی ممکن است احتمال ابتلا به اختلال شخصیت مرزی را افزایش دهند. این عوامل ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سابقه خانوادگی: افرادی که یک عضو نزدیک خانواده (مانند والدین یا خواهر یا برادر) با این بیماری دارند، ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی مشترک، بیشتر در معرض ابتلا به اختلال شخصیت مرزی باشند.
ساختار و عملکرد مغز: تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است تغییرات ساختاری و عملکردی در مغز داشته باشند، به ویژه در مناطقی که تکانه ها و تنظیم احساسات را کنترل می کنند. با این حال، مشخص نیست که آیا این تغییرات منجر به اختلال شده یا ناشی از اختلال بوده است.
عوامل محیطی، فرهنگی و اجتماعی: بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی گزارش می دهند که در دوران کودکی رویدادهای آسیب زا زندگی مانند سوء استفاده، رها شدن یا سختی را تجربه کرده اند. دیگران ممکن است روابط یا درگیری های ناپایدار و بی اعتبار کننده را تجربه کرده باشند.
اختلال شخصیت مرزی چگونه تشخیص داده می شود?
یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز— مانند روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی بالینی— می تواند اختلال شخصیت مرزی را بر اساس ارزیابی کامل علائم، تجربیات و سابقه پزشکی خانوادگی فرد تشخیص دهد. یک معاینه پزشکی دقیق و کامل می تواند به رد سایر علل احتمالی علائم کمک کند.
اختلال شخصیت مرزی معمولا در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود. گاهی اوقات، افراد کمتر از 18 سال ممکن است با اختلال شخصیت مرزی تشخیص داده شوند، اگر علائم آنها قابل توجه باشد و حداقل 1 سال طول بکشد.
چه بیماری های دیگری می تواند همراه با اختلال شخصیت مرزی رخ دهد?
اختلال شخصیت مرزی اغلب با سایر بیماری های روانی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) رخ می دهد. این اختلالات همزمان می توانند تشخیص صحیح و درمان اختلال شخصیت مرزی را سخت تر کنند، به خصوص زمانی که اختلالات دارای علائم همپوشانی باشند. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز ممکن است بیشتر احتمال دارد که علائم عمده را تجربه کند افسردگی, PTSD, اختلال دوقطبی, اختلالات اضطرابی, اختلال مصرف مواد, یا اختلالات خوردن.
شخصیت مرزی چگونه درمان می شود?
با درمان مبتنی بر شواهد، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی علائم کمتر و شدیدتر، بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بهتر را تجربه می کنند. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مهم است که از یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز درمان دریافت کنند.
بهبود علائم پس از شروع درمان ممکن است زمان ببرد. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و عزیزانشان مهم است که صبور باشند، به برنامه درمانی پایبند باشند و در طول درمان به دنبال حمایت باشند.
برخی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ممکن است برای مدیریت علائم شدید به مراقبت های شدید و اغلب بستری نیاز داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بتوانند علائم خود را با مراقبت های سرپایی مدیریت کنند.
روان درمانی
روان درمانی (گاهی اوقات گفتاردرمانی نامیده می شود) درمان اصلی برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است. بیشتر روان درمانی با یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز و آموزش دیده در جلسات انفرادی یا با افراد دیگر در محیط های گروهی انجام می شود. جلسات گروهی می تواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کمک کند تا یاد بگیرند که چگونه با دیگران تعامل داشته باشند و خود را به طور موثر بیان کنند.
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) به طور خاص برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد شد. DBT از مفاهیم ذهن آگاهی یا آگاهی از وضعیت فعلی و وضعیت عاطفی خود استفاده می کند. DBT همچنین مهارت هایی را برای کمک به افراد در مدیریت احساسات شدید، کاهش رفتارهای خود ویرانگر و بهبود روابط آموزش می دهد.
درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کمک کند تا باورها و رفتارهای اصلی را که از ادراکات نادرست و مشکلات در تعامل با دیگران ناشی می شود، شناسایی و تغییر دهند. CBT ممکن است به افراد در کاهش نوسانات خلقی و علائم اضطراب کمک کند و ممکن است تعداد رفتارهای خودآزاری یا خودکشی را کاهش دهد.
داروها
مزایای داروهای سلامت روان برای اختلال شخصیت مرزی نامشخص است و داروها معمولاً به عنوان درمان اصلی برای بیماری استفاده نمی شوند. در برخی موارد، روانپزشک ممکن است داروهایی را برای درمان علائم خاص یا اختلالات روانی همزمان مانند نوسانات خلقی یا افسردگی توصیه کند. درمان با داروها ممکن است نیاز به مراقبت هماهنگ بین چندین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی داشته باشد.
داروها گاهی اوقات می توانند عوارض جانبی در برخی افراد ایجاد کنند. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد انتظارات از یک داروی خاص صحبت کنید. برای یافتن آخرین اطلاعات در مورد داروها، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید و به آن مراجعه کنید سایت سازمان غذا و دارو .
درمان برای مراقبان و اعضای خانواده
تحقیقات بیشتری لازم است تا مشخص شود که خانواده درمانی تا چه حد به اختلال شخصیت مرزی کمک می کند. مطالعات در مورد سایر اختلالات روانی نشان می دهد که شامل اعضای خانواده می تواند به حمایت از درمان فرد کمک کند. خانواده ها و مراقبان نیز می توانند از درمان بهره مند شوند.
خانواده درمانی کمک می کند تا:
اجازه دادن به افراد برای توسعه مهارت هایی برای درک و حمایت از یک عزیز مبتلا به اختلال شخصیت مرزی
تمرکز بر نیازهای اعضای خانواده برای کمک به آنها در درک موانع و راهکارهای مراقبت از عزیزشان.
چگونه می توانم برای اختلال شخصیت مرزی کمک پیدا کنم?
اگر مطمئن نیستید از کجا کمک بگیرید، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند شما را به یک متخصص بهداشت روان دارای مجوز، مانند روانپزشک یا روانشناس با تجربه در درمان اختلال شخصیت مرزی ارجاع دهد. یافتن نکاتی برای کمک به آماده شدن و بهره مندی بیشتر از بازدید و اطلاعاتی در مورد دریافت کمک.
اداره خدمات سوء مصرف مواد و سلامت روان دارای یک مکان یاب درمان آنلاین برای کمک به شما در یافتن خدمات بهداشت روان در منطقه خود.
در اینجا چند راه برای کمک به یک دوست یا یکی از اعضای خانواده مبتلا به اختلال شخصیت مرزی آورده شده است:
زمانی را برای یادگیری در مورد بیماری اختصاص دهید تا بفهمید دوست یا خویشاوند شما چه چیزی را تجربه می کند.
ارائه حمایت عاطفی، درک، صبر و تشویق. تغییر می تواند برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دشوار و ترسناک باشد، اما همه چیز می تواند در طول زمان بهبود یابد.
فرد مورد علاقه خود را در درمان اختلال شخصیت مرزی تشویق کنید تا در مورد خانواده درمانی بپرسد.
به دنبال مشاوره برای خودتان باشید. یک درمانگر متفاوت از آنچه که بستگان شما می بینند انتخاب کنید.
چگونه می توانم یک کارآزمایی بالینی برای اختلال شخصیت مرزی پیدا کنم?
کارآزماییهای بالینی مطالعات تحقیقاتی هستند که به راههای جدیدی برای پیشگیری، شناسایی یا درمان بیماریها و شرایط میپردازند. هدف از آزمایشات بالینی این است که مشخص شود آیا یک آزمایش یا درمان جدید کار می کند و ایمن است یا خیر. اگرچه افراد ممکن است از بخشی از یک کارآزمایی بالینی سود ببرند، شرکت کنندگان باید بدانند که هدف اولیه یک کارآزمایی بالینی کسب دانش علمی جدید است تا در آینده به دیگران کمک بهتری شود.
محققان در NIMH و سراسر کشور مطالعات زیادی را با بیماران و داوطلبان سالم انجام می دهند. ما امروزه گزینه های درمانی جدید و بهتری داریم، زیرا آزمایشات بالینی سال ها پیش کشف شد. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد آزمایشات بالینی، مزایا و خطرات آنها و اینکه آیا برای شما مناسب است یا خیر صحبت کنید.
تهیه و تنظیم: عبدالرضا فارسی
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد